a wraz z tym co śni, wszytsko staje się illuminacją - aby w pełni sobie to uświadomić należy po prostu zobaczyć film Liev Schreiber. Dotknęłam korzeni swojej rodziny i zapłakałam głęboko.
Ukraina, ziemia utracona i Larysa Lauret, której obraz stał się dla mnie obrazem mojej Prababci ukraińskiej. "Popatrzcie" powiedziała z radością na twarzy pewnego pięknego dnia "to jest moja prawnuczka" i przedstawiła mnie wszystkim tym, ktorzy tam na wieki pozostalli.
A moje serce uradowało się tak pięknie i moja twarz rozpromieniła się ku ludziom i ku życiu.
